Öyle bir zaman geldi ki
İyi kötüye, görmüş görmemişin gördüklerine muhtaç.
İnsanın mecbur kalınca düştüğü durumdan bulanık midem.
Artık değil dışarı çıkmaya
Mecalim kalmadı uyanmak için gözlerimi açmaya
Hem açılmış, kapanmış ne farkeder ki,
İkisi de gidiyo pis kör kuyuya.
O pis karanlığın küçük beyaz yıldızları kadar masum sanardım ben küçükken hayatı
Nerde bilirdim çarpar geçer insana karanlığın şeytanı
Ben insanların istedğinde tutunduğu dal olurken
İnsanlar rüzgar olup kırmaya çalıştı her yanımı..
Aşkı, meşki geçtim dostluk diye bir şey de yokmuş
Ben ne mutluydum Tanrım;
Yalnız, unutulmuş.
Şimdi gelip gidiyorsunuz
Dertleşip gülüyorsunuz
Biriniz bile arkasına bakmıyor
Bi de Derya mutlu sanıyorsunuz :)
Nolur gelmeyin artık bana
Biraz da ben dinleneyim ben'le yanyana
Ben yardım da istemem ha sizden söz
En fazla döner dururum yatagımda bir o bir bu yana..
Biraz huzur verin (:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yaz bağalım