.

Tek olma isteğimin beni yiyip bitirdiği anlarda başıma gelen aklım kendini kullanıp vazgeçiremiyor beni bu bencillikten. Hayatımda duyduğum en doğru kurulmuş kelimelerden biri "ben"cil'lik. Sadece bana denmesini istediğim sevgi sözcüklerini, sadece bana gösterilsin istediğim sevgiyi düşününce aciz diye adlandırıyorum kendimi. Utanıyorum bir de ne gariptir ki.. İnsanlara ne söyleyebiliyorum, ne belli edebiliyorum. Bu kadar kendimcilken bir o kadar da sadece kendimi üzüyorum. Çocukluk yazılarımdan birini daha klavye yardımıyla hayata geçirirken bile ne yapıyorsun sen be adam diyorum. Konudan konuya atlama yeteneğimi bile sergileyemiyorum bu sefer ve susuyorum.

öylebiryazasıgelmek

Ben artık seni düşünüyorum. İçimden içimden düşünüyorum. Seninle konuşmak yerine buraya yazıyorum. Günlerin zörtlüğünü buraya döküyorum ki sen farklı ol diğerlerinden. Boş umutları satırlara geçirmekten öteye gidebilmen için büyümeye başlamamın nimetlerinden yararlanıyorum. İçimde patlama tehlikene karşın, karşı kaldırımdan bakıyorum şimdilik sana. Seni izliyorum ama sen habersizsin. Seni dinliyorum fakat bilmeden yanlış kelimeler kaçırıyorsun ağzından. Sana sabırsızlanıyorum ama kuul takılıyorum umursamazmışçasına. Tırk tırk ses çıkıyor klavyeme tırnaklarım değdikçe ve gülümsüyorum. Günlük gibi yazasım geliyor buraya fakat ctrl artı A ikinci satıra geçmeden katlediyor yazılarımı. Kendim için yazmıyor gibi, o meşhur 70 milyon bana da uğramış gibi kasılıyor kelimelerim. 3. satıra geçtikten sonra rahatlıyorum. Okuduğum yazıların akışı geliyor aklıma. Zaman zaman benzetmeye çalışıp bunu yaptığım için kendimden utanıyorum. Bloglara başlarken yazmak istediğim konudan hiç zaman kaybetmeden sapıp içimden gelenleri bağdaştırmaya çalışıyorum ilk 3 satırla ama bir üsttekiyle bile alakayı kurmayı beceremiyorum. Eskinden yazarken rahatlardım, şimdi onu bile bilemiyorum. Büyüdüm galiba diyorum 3-4 aydır, sonra da saçmalama olum ne büyümesi diye dank ediyorum kendi kafama. Kelime aralarına boşluk koymak istemiyorum o kadar da uğraşmasın insanlar okumak için diye ama el alışkanlığı işte basıyorum yanlışlıkla o uzun tuşa.
İşte tam buraya geldiğimde yazıyı baştan okuyorum belki vay be yazmışım derim diye ama okuyup geçiyorum yine. Yazının sonunu nasıl bir saçmalıkla getirsem de dünya aleme yararlı olsam diye düşünüyorum fakat bu kadar konu mozaiğinin arasından seçemedimdi şimdi bir şey.
Hadi madem iyi geceler bana, biraz kitap okuyup rüyalar alemine gideyim. Bekleyenlerim daha çok oralarda ^^